Hercai

Dostoyevski, yasaminin son yillarinda basyapiti Karamazov Kardesler'i tamamladiginda, Rus yazininda 'felsefe düzeyinde roman-tragedya denen türün de temelini attiginin bilincinde degildi. Dostoyevski'nin yasam birikiminin tümünü ve sanat gücünün dorugunu içeren bu roman, gerçekte insani insan yapan ne varsa, onlara adanmis bir destan niteligini tasir. Yazar, hiçbir romaninda "Karamazov Kardesler"de oldugu denli insan ruhuna inmemis, insanoglunu bu denli kesitler biçiminde, içgüdülerinin ve istencinin tüm görünümüyle sergilenmistir. Bir aileyi konu alan ve bir felaketler zinciri olarak gelisen olay örgüsü, bireysel ögelerin yani sira, ondokuzuncu yüzyilin ikinci yarisindaki Rus toplumunu da geçirdigi sarsintilarin tümüyle, dünya edebiyatinda bir esi daha bulunmayan bir sanat aynasindan yansitir.